راهکارهای پیشرفت تحصیلی دانش آموزان ابتدایی

از آن جایی که دوران ابتدایی دوران طلایی تحصیلی دانش آموزان می باشد، هر آنچه که به عنوان راهکارهای پیشرفت تحصیلی دانش آموزان ابتدایی در نظر گرفته می شود، از انتخاب نیروهای کاردان برای مدرسه گرفته تا تشویق و تنبیه، ایجاد علاقه و تکالیف باکیفیت، در صورتی می تواند تثبیت شود که در تمامی دوران تحصیلی دانش آموزان به طور مستمرتقویت گردد.

دوره ی ابتدایی، دوره ی طلایی برای پیشرفت تحصیلی

اندیشیدن و به کارگیری راهکارهای پیشرفت تحصیلی دانش آموزان ابتدایی بحث بسیار مهمی است؛ چراکه درحقیقت دوره ی ابتدایی را باید دوره ی طلایی در بین تمامی دوره های تحصیلی یک دانش آموز به حساب آورد؛ چون اهمیت دوره ی ابتدایی از تمامی دوره های تحصیلی یک فرد بسیار بسیار بالاتر و مهم تر می باشد.

پایه ریزی تمامی ارتباطات اجتماعی دانش آموزان برای ورود به جامعه، فراگیری دانش آداب و قوانین روابط اجتماعی و برخورد با دیگران، شکل گیری رویکرد ذهنی دانش آموزان به تحصیل و آموختن طبقه بندی شده و منظم، همه و همه از دوران ابتدایی دانش آموزان شروع می شود و بالطبع طریقه ی ادامه ی آن نیز کاملا به نوع و نحوه ی شروع تک تک این آموزش ها وابسته می باشد.

اگر این پایه ریزی دوره ی طلایی ابتدایی شروعی صحیح و باکیفیت، همراه با برنامه ریزی هایی منظم، دقیق و حساب شده داشته باشد حتما تا انتها با رعایت همین روش صحیح، محکم و استوار و باکیفیت پیش خواهد رفت، ولی اگر از همان ابتدا با روش های نادرست و ویران کننده ی خود یک پایه ریزی ناقص و غلط داشته باشیم و یا اصلا در این باره هیچ گونه پایه ریزی ای صورت نگیرد و دانش آموزان ابتدایی بدون برنامه ای خاص تنها روز به روز مدرسه را طوطی وار سپری کنند، تا انتهای دوران تحصیلی ، این دانش آموزان را ویران کرده ایم؛ مگر آن که برای این راه به خطا رفته ی دانش آموزان در میانه های راه تحصیل، روش های اصلاحی در نظر گرفته شده، با جدیت به کار گرفته شوند، که البته حتما بسیار زمان بر و طالب صرف انرژی و توان زیاد خواهند بود و شاید در بعضی از مواقع متأسفانه حتی جوابگو هم نباشند و بی نتیجه و عقیم بمانند.

پایه های اصلی ترین ستون پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دقیقا در همین دوران طلایی ابتدایی خشت به خشت قرار داده شده، در دوران تحصیلی بعدی بالا می رود؛ بنابراین ارائه ی راهکار برای پیشرفت تحصیلی دانش آموزان ابتدایی می تواند راهگشای پیشرفت تحصیلی دانش آموزان در تمامی دوران تحصیلی شان تا بالاترین مقاطع تحصیلی باشد. چه خوش گفته اند شاعر بزرگوار ایران زمین، صائب تبریزی (ره):

“چون گذارد خشت اول بر زمین معمار کج ... گر رساند بر فلک، باشد همان دیوار کج”

با توجه به آنچه که بیان گردید، به سادگی متوجه می شویم که نقش آموزگاران، معلم ها و تمامی اعضای کادر اجرایی دوران ابتدایی برای دانش آموزان ابتدایی و آینده ی تحصیلی و زندگی شخصی آن ها همان نقش معماری است که خشت خشت آموزش و پرورش وجود این دانش آموزان را باید با موادی اعلا و باکیفیت، به شکلی کاملا درست و ایده آل برای شان بچینند و با ملات صبر، عشق و مهربانی بین تمامی این خشت ها را پر نمایند تا در هنگامه ی بارش سختی ها و ناملایمات زندگی چه در تمامی دوران تحصیلی زندگی دانش آموزان و چه در زندگی خانوادگی، خصوصی و شخصی آن ها، با یک ساختمان وجودی محکم و بااقتدار به سمت موفقیت و پیروزی در تمامی عرصه ها پیش بروند و صد البته در تمامی مسیر خود به سمت موفقیت و پیروزی، هرگز از شاهراه انسانیت نیز خارج نشوند.

به کارگیری اولیای مدرسه ای با رفتار و کرداری متعادل از پایین ترین رده ی شغلی تا بالاترین رده ی مدیریتی برای دوره ی آموزشی ابتدایی بسیار مهم تر از تمامی دوره های تحصیلی است.

معلم کلاس اول و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان ابتدایی

به همان اندازه که دوران ابتدایی در میان تمامی دوره های تحصیلی دانش آموزان یک دوره ی خاص و طلایی برای پیشرفت تحصیلی دانش آموزان ابتدایی به حساب می آید، معلم ها و یا همان آموزگارانی که کار با دانش آموزان کلاس اول ابتدایی را برعهده دارند نیز خاص ترین و تأثیرگذارترین معلم های دوران ابتدایی در پیشرفت تحصیلی دانش آموزان قلمداد می شوند. پس کاملا مشخص است که انتخاب آموزگاران کلاس اول ابتدایی باید بسیار بادقت و باوسواس صورت بگیرد تا اشخاصی برای این نقش تعیین کننده در پیشرفت تحصیلی دانش آموزان انتخاب شوند که چه از لحاظ اخلاقی و چه از لحاظ علمی و توانایی تدریس قوی و پویا باشند.

ایجاد علاقه مندی به مدرسه و اولیای مدرسه

وقتی دانش آموزان ابتدایی به مدرسه و اولیای مدرسه علاقه مند شوند ناخودآگاه درس و تحصیل نیز برای آن ها دلنشین شده، علاقه به تحصیل و ادامه ی تحصیل در وجودشان جان گرفته، کم کم رشد کرده، به شکلی محکم و قوی پایه ریزی می شود. ناگفته کاملا مشخص است که اگر برعکس این قضیه اتفاق بیفتد و در دوران طلایی ابتدایی کوچک ترین دلزدگی از مدرسه و اولیای مدرسه پیش بیاید، پایه ی علاقه به تحصیل دانش آموزان سست شده، پیشرفت تحصیلی آن ها بیش تر و بیش تر در یک سراشیبی تند سقوط کرده و آینده ی تحصیلی آن ها را با خطر مواجه می سازد.

اولیای مدرسه می توانند محیط مدرسه ی ابتدایی را با گفتار، رفتار و اعمال محبت آمیز و محترمانه ی خویش، محیطی امن و پر از آرامش برای دانش آموزان نمایند تا دانش آموزان نیز بدون داشتن دغدغه ی واکنش های قهری و خشن اولیای مدرسه در برابر انجام کارهای شان، هم با آرامش به تحصیل خود بپردازند و هم بدون هیچ ترسی، قدم برداشتن در اولین محیط اجتماعی را تجربه کنند. مسلم است که دانش آموزان در این قدم های اولیه حتما دچار اشتباه هم خواهند شد و اتفاقا دقیقا در همین جاست که محبت به جا و به اندازه ی اولیای مدرسه همراه با مهربانی به کارشان می آید تا با حفظ آرامش خویش راهکاری صحیح را انتخاب کرده، با اجرایی کردن آن راهکار اشتباه دانش آموز را با کمک خود آن دانش آموز اصلاح کرده، با حفظ احترام و شخصیت او، راه را بر تکرار اشتباهاتی نظیر این اشتباه ببندند. شاعر بزرگ کشورمان مولوی در دفتر دوم کتاب مثنوی معنوی چه زیبا گفته اند:

" از محبت، تلخ ها شیرین شود ... از محبت، مس ها زرین شود"

پس باید تمام تلاشمان این باشد که با مهربانی و محبتی به اندازه و به جا، دانش آموزان را محترم داشته، وجود باارزش آن ها را متعالی نماییم.

پیشرفت تحصیلی دانش آموزان ابتدایی بدون خاله، دایی، عمه و عمو!

در مسیر علاقه مند سازی دانش آموزان ابتدایی به مدرسه برای داشتن پیشرفت تحصیلی آن ها در تمامی مقاطع تحصیلی توجه به این نکته ی مهم برای تمامی آموزگاران، معلم ها و اعضای کادر اجرایی دوران ابتدایی بسیار ضروری است که افراد جامعه خاله، دایی، عمه و عموی دانش آموزان ابتدایی نیستند! و این نکته که عده ای از اعضای اولیای مدرسه ی ابتدایی برای نزدیکی به دانش آموزان و جذب آن ها به تحصیل مایل به پذیرفتن نقش خاله، دایی، عمه و عموی دانش آموزان ابتدایی و حتی گاهی مامان آن ها می باشند! بی آن که مطلع باشند به رشد اجتماعی دانش آموزان ابتدایی لطمه زده، نه تنها در جذب دانش آموزان برای ایجاد علاقه به تحصیل آن ها کاری از پیش نمی برند بلکه به اجتماعی شدن آنان نیز لطمه ای جدی وارد می کنند؛ چراکه وقتی دانش آموزان ابتدایی وارد مدرسه ی دوران ابتدایی می شوند، یعنی اولین قدم های ورود به اجتماع را بر می دارند و این قدم های اولیه بسیار مهم و سرنوشت ساز هستند که اگر ناقص و واقعی برداشته نشوند، دانش آموزان ابتدایی مجبور می شوند تمامی دوران تحصیل و بودن در اجتماع را لنگ لنگان قدم بردارند.